Er is nogal wat veranderd in deze periode in mijn leven. De omstandigheden veranderden en ik moest me daaraan aanpassen, om te kunnen blijven functioneren. Ik werd ziek en kreeg kinkhoest. Ik was niet de enige, maar Lisa en Miriam kregen het ook, gelukkig ging het bij hen weer over na een tijdje. Ik had het zo erg, dat ik niets anders kon doen dan gebogen lopen en werken vanaf een stoel, hoesten en bijna stikken, iedere keer opnieuw hoesten en je ribbenkast vast moeten houden, omdat het zo zeer deed, dat het leek alsof je longen van de ribben werden losgescheurd, tranen die iedere keer weer uitbraken, stem die iedere dag het weer laat afweten, zingen dat niet meer lukt.
Er veranderde nog wat. Ik kon mijn werk niet meer doen en stuurde de werkers naar huis. Twee medewerkers in het ziekenhuis – die van ons stalen – werden betrapt. Eén ervan vroeg om vergeving en kreeg het en de andere probeerde alle schuld op de andere te schuiven en ging met vervroegd zwangerschapsverlof. Ze ging door met haar boze werk en bedreigde het andere meisje (Anne-Marie’s persoonlijke medewerkster). Die vertrok van vandaag op morgen en praten hielp niet. Ze vertrok zonder maar één dag te willen blijven. Geen tijd om iemand anders in te werken, want beide meisjes waren elkaars vervangster. Geen arbeidsbureau of uitzendbureau om te bellen, maar zoek het maar uit hoe je het oplost. Jaqueline, die de week daarop naar Nederland ging en dus niet meer beschikbaar was, alles kwam samen. De ouders van Anne-Marie waren er gelukkig op dat moment.
Ik kreeg er een baan bij in het ziekenhuis. Naast dossiers maken, nam ik de apotheek met medicijnenuitgifte over en een gedeelte van de operatie planning. Pa Wessels hielp Anne- Marie in de operatiekamer met de controle van de patiënten tijdens de o.k. Ons anesthesiekastje, dat in Nederland de bewaking van de patiënt op zijn kamer doet, had het ook opgegeven. Ma Wessels ving de kinderen op tussen de middag en voorzag ze van eten, want dat deed ik anders. Alle zeilen bijzetten, roeien met de riemen die je hebt. De ouders van Anne-Marie vertrokken en ik nam de bewaking van de anesthesie over totdat Jaqueline terugkwam. We konden en kunnen niet stoppen met het opereren, want dat is het gene dat er voor zorgt dat er voldoende geld binnenkomt om het ziekenhuis draaiende te houden. De medische zorg van 700.000 mensen, omdat we niet voldoende kader (personeel) hebben, om op terug te vallen. Vooral in het kader van de als maar armer wordende bevolking, hierdoor komen er per week 150 nieuwe patiënten bij. De afgelopen maand zagen we meer gevallen van vergevorderde borstkanker, bij zowel mannen als vrouwen. De behandeling in die gevallen is in principe al te laat, wij kunnen ze alleen helpen bij de pijnbestrijding. Onder de zwangeren zagen we meer hoge bloeddrukken en zwangerschapsvergiftigingen. Regelmatig verstrekken we melk aan ondervoedde baby’s, kinderen, zwangeren en ouderen.
We hebben gelukkig weer een nieuwe onderwijzer kunnen vinden. Het was lastig, omdat we geen ticket voor hem konden vinden die een zo’n lange retour datum mocht hebben. Uiteindelijk hebben we twee enkeltjes kunnen kopen, maar dat kon alleen maar via Santa Domingo. Ik ben hem daar wezen ophalen. Ik vertrok met mijn motor naar Port de Paix en daarna nam ik de taptap naar St. Louis Du Nord. Daar nam ik een motor – die me door een streek bracht, waarin ik me in het paradijs achtte zo mooi – naar Oboy. Vanaf daar ben ik met een busje naar Cape Haitien gegaan, waar ik bij kennissen overnachtte. De dag daarna ben ik met de touringcar naar Santo Domingo gegaan. De dag daarna weer samen terug. Na vier dagen was ik weer thuis. Ik heb Arjan gevraagd om zelf een introductie te schrijven en die volgt dan ook hieronder.
Aangenaam, ik ben Arjan Hovestadt: Meester Arjan. Zoals u begrijpt ben ik de nieuwe meester – of ook wel ‘de witte man’ – in Passe Catabois. Ik kom uit het kleine Nederhemert, dit ligt in de Bommelerwaard. Ik ben opgegroeid in een groot Christelijk gezin, ik houd er dan ook helemaal niet van om over mezelf te praten. Dit doe ik liever over mijn Koning; Jezus Christus. Hij heeft me hier gebracht na een vierjarige studie op de Pabo, ik zit nog in de afronding daarvan. Die Jezus is ook de motivatie waarom ik hier ben. Ik wil in Zijn stappen gaan en via een speciale weg ben ik op dit pad gekomen. Ik wil de kinderen laten zien wie God is voor mij, maar nog meer wie Hij wil zijn voor hen. Daarnaast zet ik mij in om de meiden op een hoger niveau te krijgen wat betreft het basisonderwijs. Orkaan Door de orkaan is er heel wat zeewater via de rivier naar binnen gestuwd en dat heeft heel veel bananenplantages, die op de vruchtbare rivieroevers staan, plat gemaaid. Verder is er veel zoutwater binnen gekomen, zodat alles wat er nog staat ook op korte termijn dood zal gaan. In de streek, vlakbij ons in de bergen, daar was het avocado- (een hele goede voedzame vrucht) seizoen net op gang gekomen. De meeste zijn er nu afgewaaid en heel wat bomen zijn omver gevallen of uitgescheurd. Hierdoor is een grote inkomsten bron verloren gegaan. We zijn dankbaar voor al uw medeleven en steun in ons persoonlijk leven en voor ons werk. Met een hartelijke groet van ons allen.
Het is een heel moeilijk jaar voor onze streek. Het regent veel te weinig en ook in de rivier zit bijna nooit water waardoor deze ook niet voor irrigatie kan zorgen. Verder is het steeds moeilijker om aan goed en betaalbaar zaaizaad te komen. Wij hebben het initiatief genomen om Sorgum te herintroduceren in de streek iets wat bijna niet meer geplant werd het is niet erg droogtegevoelig en we hebben een kort ras wat binnen drie maanden geoogst kan worden en bitter is als de dieren ervan willen eten. Er zal iets moeten gebeuren om het tij te keren zodat er weer eten in deze streek in de tuinen te krijgen.
Na een weer lange droge tijd kwam er de laatste nacht van september een tropische storm voorbij die ons twee dagen lang regen en wind gaf. De gehele streek van hier tot Port de Paix had regen en later trok hij ook nog verder landinwaarts. We hopen dat er hierdoor weer wat hoop komt om door te gaan want voor ons is het vaak niet te begrijpen hoe steeds maar weer opnieuw planten zonder te oogsten. Vandaag hoorden we weer de keerzijde van de storm; één van de weinige boten die Port de Paix aandoen om te lossen is vannacht gezonken. De bemanning is er volgens zeggen met de helikopter afgehaald. Dit betekent een enorm verlies voor de streek. Heel veel mensen kopen spullen in de VS vaak met geleend geld en laten dat via deze boten komen om het daarna weer te verkopen. Door dit ongeluk zullen er heel wat mensen honger lijden en zullen ook de prijzen in de stad omhoog gaan omdat bepaalde goederen schaars worden. Ook wij hadden een krat op deze boot.
Ben komt in oktober voor de laatste keer weer voor ons werken en dan komt hij alleen nog als bezoeker terug. Hij heeft ons enorme geholpen om alles draaiende te houden en onderhoud te plegen we zullen hem missen.
We zijn weer bezig met het samenstellen van een werkteam voor februari 2016 (als u geïnteresseerd mocht zijn, neem dan contact op met mijn ouders). Ik heb al een heleboel voorbereidingen getroffen zodat er voldoende werk is voor hen om optimaal te kunnen opschieten.
Materialen
Mijn vader is er druk in de weer om de spullen die we nodig hebben in de container te krijgen zodat de materialen er ook zijn als het team er is. Ik ben op het moment op zoek naar:
- rugzakken voor de scholieren hier;
- duobloktoiletten compleet;
- kranen;
- GSM’s met/zonder internet (met goede batterij en laders);
- hand- en trapnaaimachines;
- stoffen om te naaien en andere naaibenodigdheden;
- rvs aanrechtbladen en ook kunststof met gootstenen.
Personeel
WE KUNNEN HET NIET GENOEG BENADRUKKEN WE HEBBEN EEN VERPLEEGKUNDIGE EN DOKTER NODIG. Met hun eigen achterban. Zonder dit kader kunnen we niet blijven functioneren.
Verder kunnen we wel met Haïtiaans personeel aanvullen maar ook het personeel wat hier als vrijwilligers werkt heeft recht op vakantie nu lijdt er één als de ander er niet is en hier moet verandering in komen ook als er één van ons ziek is dan zal er een vervanger moeten zijn op de kaderfuncties. Ik moet ook weer verder met de bouwactiviteiten en daarvoor zal mijn taak in het ziekenhuis ook weer over moeten worden genomen. KIJK MET ONS UIT NAAR GESCHIKTE PERSONEN.
Verder zijn we ook in Nederland aan het uitkijken naar mensen die hun tijd willen vrijmaken om ons te helpen want zonder adequate mensen daar kunnen we hier niet functioneren, er komt weer steeds meer op mijn ouders terecht terwijl zij juist zouden moeten kunnen overdragen aan mensen die met dezelfde of grotere inzet (jonger) het werk zouden moeten overnemen. Ga bij uzelf te rade of het wat voor u zou zijn.
Groeten van:
Rob, Anne-Marie, Lisa, Anne-Rose en Miriam.
Stichting Hulp Haïti Driel
IBAN: NL95 INGB 0001 5210 16
Correspondentie adres:
Rijnstraat 61
6665 CK DRIEL