Nieuwsbrief juni 2022

Hulp in moeilijke tijden
Doordat er bijna geen bezoekers komen is het moeilijk om alles hier draaiende te houden. De voorziening van onderdelen en persoonlijke medicijnen gaat moeilijk. Gelukkig hebben we Rob Padberg, die vaak een kanaal heeft die ervoor kan zorgen dat lichte en kleine dingen hierheen
kunnen komen. Ook is het een groot probleem dat er geen werkteams komen met de benodigde expertise om de hoognodige reparaties uit te voeren.

Water is leven
Het is heel heet op het moment. De temperatuur komt ‘s nachts in ons huis niet onder de 30°C. Zelfs niet met alle ramen en deuren open. Het lijkt iedere dag te gaan regenen, maar het gebeurt bijna niet. Het is hier ook erg benauwd. De watervoorziening van het watersysteem van de bron werkt nog maar hier en daar. Gelukkig hebben we een reservoir waaruit we water kunnen halen die in een tank bij ieder huis staat. Ook het ziekenhuis krijgt hieruit water.

Grondproblemen
De mensen die onze grond willen stelen doen het wat rustiger aan nadat we het ziekenhuis een dag gesloten hebben. De bevolking kwam in opstand en zorgde ervoor dat ze zich rustig moesten houden anders waren ze aangepakt.
Er zijn vier arrestatiebevelen gemaakt, maar niemand onderneemt iets. Daardoor lopen ze nog allemaal vrij rond en het wachten is op de volgende problemen. Het was noodzakelijk om het zo te doen, want iedereen hier wilde de benen nemen. We gaan kijken hoe het verder gaat en houden u op de hoogte.

Huizenproject
Iedere week worden er vijf huizen gebouwd, soms meer. In vele regio’s is dit het project van BND (Rob Padberg). In september loopt het af en moeten we op zoek naar een nieuw huizenproject. Als er mensen zijn die hierover ideeën hebben, dan horen we dat graag. Huizen zakken in elkaar waaien om of verbranden. Veel huizen zijn in slechte staat en geld voor nieuwe is er niet bij de mensen.
Daarom proberen we steeds weer een nieuw project te vinden om de mensen met de hoogste nood te kunnen helpen.

Internet en telefoon
Door het tekort aan diesel draaien de aggregaten – die het signaal van de telefoon maken – langzamer. Hierdoor is het erg moeilijk om verbinding te krijgen en kun je vaak de andere kant niet verstaan. Er zijn periodes dat er helemaal geen signaal is, vooral in de avond en nacht.
Het internet is een ander probleem. We hebben een satelietsysteem dat al bijna een jaar niet werkt en er is niemand die het kan repareren. Ik denk dat het geen groot probleem is maar het blijft zo totdat er iemand uit de VS komt die er verstand van heeft. Je moet wel betalen anders wordt je afgesloten en kun je niet meer inloggen. Dit maakt de communicatie erg moeilijk. Verder is mijn computer in een heel slechte staat. De batterij is op. Het beeld is roze met strepen en de ventilator werkt niet meer.

Brandstof
Zoals u allen inmiddels ook in Nederland gemerkt hebt; de brandstof wordt steeds duurder. Hier in Haïti gaat het anders. We kunnen gewoon geen brandstof (diesel) kopen omdat het er niet is. Benzine is er wel, maar wordt niet gepompt. Deze brandstof wordt alleen op straat verkocht tegen prijzen die hoger zijn dan twee keer de normale prijs.

Edline
Edline heeft alle papieren klaar maar nu moeten deze nog professioneel vertaald worden. Daarna moeten ze naar Santo Domingo om gedeponeerd te worden, zodat ze weer kan gaan studeren. We wachten af hoeveel tijd dit gaat kosten maar zijn voorzichtig positief. We weten dat alles hier veel tijd kost en dat we veel geduld bij alles moeten hebben. We moeten er alles aan doen, wat we kunnen en ervoor bidden.

Lovenie, onze toekomstige pilaar om na ons verder te gaan met het ziekenhuis. Foto rechts: in het uniform van de lab-opleiding

 

Lovenie
Lovenie is sinds september vorig jaar aan het werk in het ziekenhuis. Ze is zeer perfectionistisch en ziet veel dingen voordat we het haar zeggen. Ze heeft aangegeven voor langere tijd bij ons te willen blijven werken. Ze komt uit het schoolproject en ook dit kan een pilaar voor ons ziekenhuis zijn voor de toekomst. Ze woont nu bij mij in het gastenhuis. Ze volgt de opleiding voor laborante. Ze werkte al tijdens de vakanties bij ons. Ze assisteert bij de operaties en hecht zelfstandig.
Ze doet ook operaties onder supervisie van Anne-Marie.

Werken aan de weg
Iedere zaterdag werken we aan de weg. We komen steeds een stukje verder, maar het hangt er altijd van af hoeveel mensen er komen. In de vorige nieuwsbrief zag u reeds wat we begonnen zijn. Nu zijn we aan de overkant bezig nadat we één zijde zo goed als klaar hebben. Ook de doorgang waar het water doorkomt is klaar. De kant waar we nu werken is het meest noodzakelijk. De weg kan daar gemakkelijk worden afgesneden zonder dat er andere mogenlijkheden zijn om over te steken. Ik heb deze volgorde zelf zo gekozen. De reden hiervoor is, dat wanneer we daar begonnen waren, de noodzaak voor de andere kant er niet zo meer is. En dan komen er geen mensen meer om dat werk te doen. Nu moeten ze wel komen als ze een weg willen houden. We hebben een steenmatras geplaatst met banden erachter daar waar het water door de weg heen komt.

De weg naar beneden waar je kunt zien hoe de geul er al heeft ingehapt door het water wat erdoor komt

Eerste steenmatras met banden ervoor om de kracht van het water te remmen. En om ervoor te zorgen dat er geen gat wordt gegraven door de kracht van het water waardoor de steenmatras op langere termijn in het gat valt

De banden kopen we in Port-de-Paix en halen we van de vuilnisbelt. Dit doen we als we naar de stad gaan met de trekker wat niet zo vaak gebeurd. Ook komen er regelmatig banden uit Port-au-Prince van Rob Padberg. Hij geeft ons altijd de hulp die hij kan.
De steenmatras zorgt ervoor dat alles ervoor niet wegspoelt. Dat komt omdat deze steenmatrat hoger is. De banden erachter zorgen ervoor, dat als het water eroverheen spoelt er geen gat komt, waarin de steenmatras dan weer zou vallen. Aan de overkant hebben we ook een steenmatras geplaatst.
Deze is geplaatst aan de onderkant van de sleuf die het water heeft gemaakt. Daarachter weer banden met stenen om het gat te dempen, dan er stenen eroverheen en als laatste grond met planten die alles aan elkaar moeten breien. Het vergt veel stenen en daar wachten we nu al drie weken op.
Dit komt omdat het basisteam van drie mannen meerdere mensen had die zijn overleden. En daarvoor gingen ze naar de begrafenis.

Geul waar het water doorheen gaat en die de weg dreigt af te snijden

De banden kopen we in Port-de-Paix en halen we van de vuilnisbelt. Dit doen we als we naar de stad gaan met de trekker wat niet zo vaak gebeurd. Ook komen er regelmatig banden uit Port-au-Prince van Rob Padberg. Hij geeft ons altijd de hulp die hij kan.

Links: Tweede steenmatras van de zijgeul. De banden ervoor zijn al weggezakt, dus overdoen. Rechts: Sleuf in weg met banden met stenen. Dit om afkalving te voorkomen

Er zitten ook banden bij die niet meer goed zijn voor de vrachtwagentjes maar die nog wel bruikbaar zijn voor de voorwielen van de trekker. Als ze daar dan ook niet meer geschikt voor zijn, dan kunnen ze weer voor de verbetering van de weg gebruikt worden.

Zijkant geul. Rechts is klaar. De andere kant moet nog gedaan worden

Het ziekenhuis
Tijdens het spreekuur zien we duidelijk de gevolgen van de situatie in het land. Meer baby’s en jonge kinderen met ondervoeding. Meer moeders met problemen met de borstvoeding waarschijnlijk door te weinig voedsel. De voedselprijzen op de markten zijn schrikbarend gestegen. Zelfs patiënten krijgen te maken met kidnappingen onderweg naar het ziekenhuis toe of weer terug naar huis na het krijgen van een operatie. De kidnappers kijken niet naar hoe rijk iemand is. Ze pakken iedereen ongeacht status en beroep.
Jarenlang hebben we gratis medicijnen ontvangen van een organisatie uit Amerika. Maar nadat een grote groep Amerikanen van die zelfde organisatie vorig jaar werd ontvoerd in Port au Prince, is de toelevering van medicijnen gestopt omdat ze zich hebben teruggetrokken uit Haiti. Nu kopen we alle geneesmiddelen in de stad. Peperduur en niet alles is verkrijgbaar. Gelukkig is er dit jaar een grote voorraad medicijnen met de container uit Nederland gekomen.
Maar deze grote voorraad is snel aan het verminderen aangezien we ongeveer 2500 patiënten per maand consulteren en behandelen.
We proberen gewoon door te werken maar in mijn hoofd spoken de meest beangstigende gedachten rond. Van hongerende kinderen in eigen huis, van kidnappingen van onze gezinsleden tot misschien ook wel ergere dingen. Maar we moeten ons richten naar boven. Hij weet alles. Hij kan alles.
En als Hij beslist dat het toch anders loopt dan we zouden willen, dan moeten we Hem daarin vertrouwen. Hoe moeilijk en pijnlijk de gevolgen ook kunnen zijn.

School
Miriam, Anne-Rose en Lisa hebben de examens er bijna opzitten. Ook Lovenda, die bij mij in huis woont, zit in het negende jaar en doet dus ook examen. Het zit er weer bijna op, op de laatste klas na. Dan is het wachten op de uitslagen die waarschijnlijk in augustus zullen komen.

Links: AnneRose bij de school voor het examen Rechts: Lisa voordat ze naar het examen ging

Het is een heel moeilijk schooljaar omdat alles verschrikkelijk d uur is geworden als dit niet veranderd. Als we geen schoolproject van de Christelijk Gereformeerde Kerk hadden gehad, dan waren er niet veel van de meer dan 240 leerlingen die het jaar hadden afgemaakt. Volgend jaar wordt het nog moeilijker omdat de Euro ver gezakt is. Maar met de hulp van God komen we er wel weer uit, ook al ben ik degene die de tekorten dekt.
We danken de Christelijk Gereformeerde Kerk voor de zegeningen die bij ons in het gebied door hen bereikt worden. Wat zouden we zonder dit project moeten doen. Buiten de hulp aan school springen wij ook in bij de gezondheidszorg van de gezinnen die leerlingen in het project hebben.
En als het erg nodig is ook met voedselhulp.

Vriendelijke groeten van:
Rob, Anne-Marie, Lisa, Anne-Rose, Miriam en José.

Reacties zijn gesloten.