Nieuwsbrief juli 2024

Ti Love
Soms komen er mensen op je weg en dan moet je er iets mee doen en kijken wat er gebeurd. Niet omdat je dat wilt of dat ze dat vragen. God plant ze op je weg en maakt je hart gevoelig.

De doodzieke Ti Love op de arm van haar nicht.

Ik ging van huis om de trekker weg te brengen voor ondersteuning van de komst van de container. We hebben kennissen in Magazin. Daar wordt heel veel zout gewonnen voor
binnenlands gebruik in Haïti. Die trekker bleef er totdat de container kwam met spullen.
De spullen die we onderweg nodig kunnen hebben omdat de wegen niet gemaakt zij voor
transport van twaalf meter lange containers. Ik wachtte totdat de auto me kwam ophalen.
Ik wachtte aan de andere kant van de weg, daar waar er schaduw was. Iemand gaf me een koel flesje water. Toen ik daar ging zitten zei één van de mensen: “Kijk, aan de andere kant van de weg waar je eerst zat, daar zit een vrouw met een klein kindje. Dat kindje is
helemaal niet goed.” Voor zulke gevallen zij we naar Haïti gekomen en daar moest ik wat mee doen. Ik praatte met de jonge vrouw. Ze zei dat ze net pech hadden gekregen met de motor waar ze nu zat. Ik hoorde hoe de vork in de steel zat. De vrouw was een nicht die net het kindje bij haar moeder had opgehaald die bij een vrouwelijke toverdokter op bezoek was.
Zij had gezien dat het kindje bij de moeder zou overlijden als ze ze niet weg stuurde.
De moeder was ernstig ziek en bleef daar. De vader was ook ziek. Hij zou het kindje in de stad ontvangen maar had daar ook geen middelen voor.
Ik overrede ze en ze gingen met ons mee naar Passe-Catabois.
De volgende dag kwam de moeder naar Beauchamp. Daar kreeg ik haar – na veel praten –
mee naar Passe-Catabois. Nadat we eerst een test hadden gedaan die ons beeld bevestigde maakten we een afspraak voor hen en haar vader bij het ziekenhuis in de stad. Maandag gingen ze naar het ziekenhuis. De behandeling van de ouders begon maar Ti Love overleed terwijl ze in het ziekenhuis waren.
Het ziekenhuis zocht contact met de moeder Theresa nonnen waar de moeder werd opgenomen. Opname is gratis. Ik vind het nog steeds moeilijk ook al hebben we dit al heel
vaak meegemaakt. Ik praatte met Anne-Marie hierover en ze zei: “Ze is nu in een betere plaats, in de armen van Jezus.”

Schoolproject
Al bijna tien jaar zij we bezig om kinderen die in slechte omstandigheden thuis zitten naar school te laten gaan. Dit doen we om ze een betere toekomst te bieden.
Ik ben bezig met een groepje uit de VS om ervoor te zorgen dat er een school komt die kinderen kan opleiden vanaf de kleuterleeftijd tot en met het einde van de middelbare
school. De school moet een goed niveau hebben. Ieder jaar wordt er voor het volgende schooljaar bijgebouwd.
Ik ben ter plekke als vrijwilliger om ervoor te zorgen dat alle benodigde foto’s en ideeën naar de VS gaan. De plannen worden daar uitgewerkt door de ingenieur die vroeger in Haïti woonde maar nu in de VS. We doen dit samen met het team uit de VS en we vergaderen – als er een goed signaal is – via de telefoon. We bouwen stap voor stap zodat het behapbaar blijft. De school kost ons niet zo veel omdat de mensen uit de VS meebetalen. Eind van dit jaar willen ze beginnen met en grote bouwproject waar meer lokalen, een computerlokaal en een waterreservoir gerealiseerd gaan worden. Dit wordt sinds meerdere jaren de eerste
nieuwe school die open gaat in het nieuwe schooljaar.

Dit jaar heb ik een probleem omdat de sponsor van dit schooljaar ermee stopt, na eerst voor 50 procent te hebben bijgedragen. Ik ben op zoek naar een nieuwe sponsor.
We hebben dit jaar € 5000 gehad en meer dan 100 kinderen naar school laten gaan hierdoor. Ook kan door individuele sponsoren een schooljaar voor een kind gesponsord worden. Een kind in het voortgezet onderwijs sponsoren kost € 125 per jaar.

Medicijnen van Bruce Robinson
Regelmatig krijgen we op kleine schaal medicijnen uit de VS die daar overtollig zijn. We krijgen ze voordat de houdbaarheidsdatum is verlopen. Dit loopt via Bruce en een andere
ontwikkelingswerker in ons dorp. Vroeger kregen we iedere maand medicatie van Cam die er ook nu weer bij vertrokken is. Het terrein van Cam door de bendes overgenomen en ze werken nu op kleine schaal verder.

Water in een heel droog seizoen
In Port de Paix is bijna geen water te krijgen. Daar koop je drinkwater in zakjes. Hier in Passe-Catabois is het nu ook slecht wat betreft water. De rivier staat droog en het drinkwatersysteem geeft maar op heel weinig plaatsen water.
Hierdoor is het daar 24 uur per dag druk. Ook wij hebben weinig drinkwater. We hebben een reservoir voor water op het ziekenhuis staan. Dit is geen drinkwater. Voor ons is dit wel een voorrecht om dat te hebben.

Container
Na meerdere jaren ging er weer een container op transport vanaf Nederland. Dit keer niet naar de hoofdstad omdat er geen wegen zijn waarover de container veilig, zonder
bendes, naar de plaats van bestemming gebracht kan worden.
De container werd naar Cap-Haïtien verscheept in het noordoosten.

Het uitpakken van de container.

Toen ik vorig jaar in Nederland was deed ik veel voorbereidingen en pakte een gedeelte in. Ook maakte ik de afspraken over hoe, wat en wanneer de container moest worden
verzonden. Er was nog even zeven kuub medicijnen die door covid nooit waren geleverd en dat moest er ook nog in. En een motor voor een trekker en banden voor de trailer en een trekker. Het duurde vier maanden voordat de container uiteindelijk vrij vanuit de haven mocht, omdat alles hier lang duurt. Met veel gebed en geduld is hij uiteindelijk
aangekomen. Mijn medewerker was er iedere dag mee bezig waardoor ook hij vier maanden van huis was. Veel werk stond stil en nu zijn we bezig met zes dagen in de week werken.
Soms tot ’s avonds laat moeten we nog dingen regelen zodat Miriam naar Nederland kan gaan.

Even voorstellen,
Ik ben Jasmine. Woonachtig in Amsterdam en ik ben geadopteerd uit Haïti toen ik twee jaar oud was.
Op mijn 19e ben ik terug gegaan naar Haiti om mijn biologische familieleden te zoeken en te vinden. Ik heb toen veel armoede en ellende gezien waar ik op dat moment niets aan kon
veranderen. Wel had ik mezelf huilend in het vliegtuig terug naar Nederland beloofd dat als ik ooit terug zou gaan naar Haiti, ik op een positieve manier wilde bijdragen aan verbetering van de toen al schrijnende toestand. Ik heb tijdens mijn studie voor verloskundige een belofte aan God gemaakt dat ik ooit na het behalen van mijn diploma, naar een derdewereldland zou gaan om daar als vrijwilliger te werken. Ik ben inmiddels 31 jaar oud en drie jaar geleden afgestudeerd.
Na dik een jaar zoekende en biddende te zijn geweest en vragen te hebben gesteld aan God als: ‘in welke verloskunde praktijk ik het beste op mijn plek zou zijn,’ heeft God me op bijzondere wijze oplaten zien dat de plek waar ik moet zijn nu niet in Nederland is. Maar dat hij me ergens anders hard nodig heeft, namelijk Haïti.
Vijf jaar geleden tijdens mijn studie stuurde een medestudent een oproep van tropenarts Anne-Marie die samen met Rob in 2001 ‘Stichting Hulp Haïti’ heeft opgericht en daar een plaatselijk plattelandsziekenhuis heeft gebouwd. In de oproep vroeg ze om verloskundige
die bij haar in Haiti wilden komen werken.
Toentertijd had ik mijn diploma nog niet behaald en kon ik er nog niet op reageren. In feb j.l. heb ik haar benaderd met de vraag of het mogelijk was dat ik in haar kom versterken. Waarop ze antwoorde: ‘Er heerst op dit moment een totale anarchie in Haiti.
Sinds de voormalige president is vermoord, hebben de mensen het heeft in eigen hand genomen, wat de plaats zeer onveilig maakt.’ Die schrijnende toestand in Haïti is de afgelopen jaren alleen maar verergerd.
Hierop reageerde ik met dat mij dat er niet van weerhield om te komen omdat het geen kwestie was van willen, maar een kwestie van moeten. God geeft mij duidelijke signalen om te gaan en ik kan er nu niet langer meer omheen. ‘Oh dat verandert te zaak’ zei ze. ‘Ik ben namelijk ook een Christen en als God roept, dan moeten we gehoorzamen.’ Om een lang
verhaal kort te maken, in september 2024 reis ik naar Haïti met Rob om daar vrijwilligerswerk te gaan doen als verloskundige en in Jezus naam hopelijk wat licht te kunnen brengen in een duistere plaats.

Lovenie.
Lovenie Joseph maakt dit jaar haar laborantenopleiding af en zal dan het lab van ons ziekenhuis gaan bemannen.
Dit is gelukt dankzij de donatie van de familie van Théo van Rijswijck.

 

 

De cyste

Sanchérie Breus
Dit meisje heet Sanchérie Breus ze is 8 jaar en zit in het schoolproject.
Ze heeft haar schooljaar goed afgesloten ondanks dat ze iedere maand een week of meer thuis zit met een cyste die ervoor zorgt dat de ene kant van haar gezicht helemaal opzwelt.
Dan moet ze wachten totdat het opknapt of medicijnen innemen waardoor het slinkt. Ze heeft een operatie nodig waarbij ze het zakje van de cyste weghalen en ze daar dus geen last meer van heeft. Mijn vraag is of er iemand geïnteresseerd is om deze operatie te betalen. Ik ga nog uitzoeken wat dat kost.

Edline
Edline lijkt weer het slachtoffer te worden van de herkozen president in de Dominicaanse Republiek met politiek tegen Haïtianen is. We kijken of het mogelijk is om voor haar de opleiding in Cuba te hervatten (meer hierover in de volgende nieuwsbrief) 

 

 

 

Miriam en Cristina

Miriam en Cristina
Miriam en Cristina zijn op mij na de laatste Hulshuizens in Haïti. Begin september is de reis gepland om met hen naar Nederland te komen.
Miriam is bezig met het laatste jaar van haar middelbare schoolopleiding.
Als ze dit heeft afgerond gaat ze met me mee naar Nederland als ik mijn ouders bezoek. Zelf ga ik na een maand terug naar Haïti.
Miriam gaat bij Anne-Marie en de andere kinderen wonen om haar leven in Nederland op te bouwen.
Voor mij zal het een grote verandering zijn. Er wonen nog wel andere Haïtiaanse kinderen in
mijn huis. Het is wisselend hoeveel dat er zijn.
In Haïti is er geen toekomst voor onze kinderen. Cristina zal in Nederland naar de school gaan waar ook Daniel en José zijn. Het is de school waar Anne-Marie zelf vroeger ook naar toe ging. Ze wonen ook vlakbij de grootouders.
Lisa werkt bij McDonald’s en Anne-Rose bij het verzorgingshuis.
Ze heeft ook het plan om daarnaast bij McDonald’s te gaan werken.

Trouwdag
Nog niet zo lang geleden is dr. Lourens met Eline getrouwd.
Lourens heeft jaren in Passe-Catabois in ons ziekenhuis gewerkt als vrijwillig arts. Anne-Marie ging met Lisa (23) Anne-Rose (21) José (5)en Daniel (5) naar het Hoge noorden van Nederland om de cérémonie bij te wonen. Het was een prachtige zonnige dag en een blije dag met Haïtiaanse rum en zelfs Haïtiaanse muziek.

Reacties zijn gesloten.