Begin dit jaar kwamen twee containers binnen. Het thuis­front heeft hard gewerkt om alles op tijd klaar te hebben en de twee containers op tijd weg te krijgen. Wij zijn hen daarvoor heel erg dankbaar. Dit was een hele toer omdat het niet altijd makkelijk is om hier mensen voor te vinden. Vervolgens is het dan voor die mensen niet zo eenvoudig de tijd te vinden om het verschepingsschema te halen. In deze container zaten de materialen die we nodig hadden om te herbouwen. Ze kwamen gelukkig op tijd aan, zodat er mee gewerkt kon worden.

Zondag 12 maart kwam het team uit Nederland. Dit team kwam om ons te helpen met de afronding van het werk dat nodig was om het oogteam – dat zou komen – te kunnen huisvesten. Er was heel veel werk verzet om dit te kunnen realiseren. Datgene wat niet gedaan kon worden (tijdge­brek), werd met zeilen afgedekt, want er is nog enorm veel werk dat moet worden gedaan voordat we weer op het ni­veau zijn van voor de brand.

Roest is onze belangrijkste tegenstander (we hebben al zes slijptollen doorgebrand). Dat komt omdat we grote vlak­ken soms wel zes keer moeten slijpen en verven voordat de roest wegblijft. Nu zijn er nog drie containers met onder het dak roest door brandschade. Het dak zal eraf moeten. Maar dit moet stukje bij beetje om te voorkomen dat alles weer gaat roesten.

We bereikten een mijlpaal met het bouwen van de nieu­we Holland Hal, die we omdoopten in Foenix Holland Hal. Hierdoor hebben we weer een goede wachtruimte. Deze wachtruimte was erg nodig met de aantallen patiënten die er in de tijd van de oogartsen kwamen. Verder plaatsten we de laatste container op de plek naast de wachtruimte. Daar gaan we in de toekomst weer dossiers in maken. Ook is alles weer bestraat.

We maakten de containerwoning af die vorig jaar was gebouwd en ook werd deze in zijn geheel geschilderd. Verder werd er gewerkt op het gastenhuis aan kamers en een riool verstop­ping. En het tegelwerk bij Anne-Marie werd afgemaakt.

De herbouw van huizen na de orkaan Matthew is in volle gang. De duizend eerste golfplaten die gekocht waren, zijn al op. Er zijn er weer duizend gekocht. We zijn in tien re­gio’s bezig met het bouwen, maar er is nog steeds een groot geldgebrek om ons doel te bereiken (herbouw honderd hui­zen). De mensen hebben er zo’n grote behoefte aan, dat ze in recordtempo het vlechtwerk doen. Soms al voordat de huizen opgeleverd zijn.
We zijn erg dankbaar voor de mensen die de bevolking hier willen ondersteunen zodat ze weer een huis krijgen.

Op maandag 10 april begonnen de oogartsen met hun werk. Maar voordat dat een feit was werden we weer wakker met brand. Anne-Marie belde me en weer is er een ruimte bui­ten het ziekenhuis geheel verwoest met alles erin. Dit keer ging het om de choleratent. Gelukkig was die van slecht-brandbaar zeil. Hierdoor vatten de bomen en de werkplaats gelukkig geen vlam.

Het bracht weer al de herinneringen terug van de vorige brand. Gelukkig hadden we een drukke dag voor de boeg met heel veel mensen die oogzorg nodig hadden. Dit is weer een hele aanslag op ons toch al heel krappe budget. Er zal namelijk een nieuw gebouw moeten komen. Want een tent – die we gratis hadden gekregen van het departement van gezondheidszorg – zullen we niet meer kunnen krijgen. Nu zullen we moeten zien dat we iets bouwen dat tegen cholera kan en er geen bron van wordt.

Na dit voorval hadden we een heel goed bezoek van de oogartsen waardoor heel veel mensen weer kunnen zien wat ze doen. We zagen bijna achthonderd mensen in acht dagen. Er is enorm veel behoefte aan specialisten, maar het is moeilijk om die hierheen te krijgen.

Oogartsen en optometristen voor de derde keer naar Passe Catabois

De eerste keer, het was 2015, naar het ziekenhuis gaan als oogteam in Passe Catabois in Haïti is onderzoeken en verwonderen. Kijken of je er als oogarts en optometrist iets kunt betekenen voor de mensen. Na tweede keer in 2016 wisten we het: hier gaan we mee door. De derde keer was afgelopen maand april. Wordt het werk dan misschien routine? In Passe Catabois is niets routine! Elke dag is daar een nieuwe uitdaging.

Anna, Rob, Jacqueline en sedert een half jaar Lourens kennen geen routine in Passe Catabois. Dag in dag uit werken zij voor de plaatselijke bevolking en dat onder moeilijke omstandigheden in dit armste land van het westelijke halfrond. Als zij dit werk niet doen, dan doet niemand anders dat. Zo is het ook met de oogheelkunde en de optometrie.
Als wij niet komen, gebeurt er niets aan oogziekten als staar en glaucoom, waardoor heel veel patiënten gewoon blind worden en blijven. Veel mensen hebben, ook al kunnen ze soms niet lezen, heel erg een bril nodig en de optometristen kunnen daar voor zorgen.

De twee optometristen, Willemijn Stam van Villa Optica uit Apeldoorn en Mireille de Laat, uit het Radboudzieken­huis) en ik, Jos Rademakers, oogarts, bijgestaan door Rob, Anna en Lourens zagen 736 patiënten op de polikliniek. Meer dan 400 mensen werden van een bril voorzien en voor het eerst kregen mensen met glaucoom oogdrup­pels. Cathrien Eggink en Mauk Tilanus, oogartsen in het Radboudziekenhuis en Anna Randag, oogarts in opleiding uit het Oogziekenhuis uit Rotterdam deden 66 operaties, meest voor staar. Wie daar bij assisteerde: Miriam (ja, de pleegdochter van Rob en Anna).

Dit werk is alleen maar mogelijk door de voorbereiding van het team in Passe Catabois en door een goede teamgeest onder optometristen en oogartsen. SLAH (Stichting Leer Anderen Helpen) betaalt de uitzending van de oogartsen en Zienderogen betaalt de uitzending van de optometristen.

Waarom we dit doen?

De laatste middag hadden we bijna al onze spullen in­gepakt. Er meldt zich een meisje van 20 jaar, al een jaar blind door staar. Zij vertelt dat niemand haar kon helpen. Het OK-team zet alles weer klaar, opereert het meisje en dezelfde avond herkent dit meisje weer gezichten.

We hebben hard behoefte aan een tandartsenteam, maar we kunnen die nog steeds niet vinden. Misschien kunt u er ons mee in contact brengen. Verderop in de nieuwsbrief een uitgebreider verslag.

Lisa, Anne-Rose en Miriam doen het goed op school. We hebben net weer een evaluatie gehad. Miriam is dit jaar klaar met de basisschool. We hopen dat we haar nog een aantal jaren hier les kunnen geven via de onderwijzer/es die er dan is. Contacten zijn vorig jaar gelegd met het Hendrik Pierson College in Zetten, om dit te kunnen doen.

De directeur van dit college, Gijs Beekhuizen, zat vroeger bij mij op de lagere school en met zijn vrouw en hem gin­gen we samen naar catechisatie.

Ook voor volgend jaar zijn we weer op zoek naar een nieu­we onderwijzer/es. Als u iemand kent die dit zou willen, dan zou dat mooi zijn. Laat hem of haar dan contact op­nemen via annerobhaiti@gmail.com. Dit is zeker een punt van gebed want we zouden niet weten wat we moeten doen zonder die hulp. Als er behoefte is aan de advertentie om die door te sturen dan kunt u die via mijn email aanvragen.

Rob Hulshuizen

 

Geachte Sponsoren

Als penningmeester van de Stichting willen wij u vra­gen bij uw overmaking uw plaatsnaam te vermelden.

Uit het IBAN-nummer kunnen wij niet afleiden waar het vandaan komt. Voorbeeld is de PKN-kerken. Daar zijn er veel van. Graag willen wij u een bevestiging sturen dat uw bijdrage ontvangen is. Het mailadres kunnen we meestal wel vinden op uw website of een telefoonnum­mer, maar dat is meestal van het Kerkelijk Bureau.

Wilt u ons IBAN-nummer en plaatsnaam mailen, stuur het dan naar hulshuizen@hetnet.nl.

Bij voorvaat dank, penningmeester Stichting Hulp Haïti Driel

 

Hartelijke groeten van:
Rob, Anne-Marie, Lisa, Anne-Rose en Miriam
Stichting Hulp Haïti Driel

IBAN: NL95 INGB 0001 5210 16

Correspondentieadressen:
Nederland: Rijnstraat 61 – 6665 CK Driel(026) 474 35 41 – info@hulp-haiti.nl
Haïti: annerobhaiti@gmail.com